Er was eens een arme oude man, wiens enige bezit een schitterende schimmel was. Al jaren hadden de mensen uit zijn dorp hem gezegd het paard te verkopen omdat het een hoop geld zou opbrengen, en hij verder geen cent had om uit te geven. Maar de oude weigerde om dat te doen. “Het paard is een deel van mijn familie, en je familie verkoop je niet”, was steeds zijn antwoord. Op een nacht verdween het paard uit zijn stal en de mensen zeiden: “Zie je nou wel, ouwe, dan had je maar niet zo dom moeten zijn en het beest moeten verkopen. Nou heb je helemaal niks meer. Een groter ongeluk had je niet kunnen overkomen.” Maar de oude man zei: “Wie weet of het een geluk is, of een ongeluk. Het enige dat ik weet is dat mijn paard weg is. Maar of het een ongeluk is?” Enkele weken later kwam het paard op een nacht met twaalf andere, wilde paarden terug naar de stal. Blijkbaar was het losgebroken om zijn soortgenoten te zoeken, en had het uiteindelijk de weg naar zijn baas teruggevonden. De mensen uit het dorp zeiden: “Ouwe, je had volkomen gelijk. Het was helemaal geen ongeluk, maar juist een geluk dat het beest er vandoor ging, want nu ben je een rijk man.”

Maar de oude antwoordde: “Wie weet of het een geluk of een ongeluk is. Het enige dat ik weet is dat het dier met twaalf andere paarden is teruggekomen.” In de volgende weken probeerde de zoon van de oude man de wilde paarden te temmen, en viel daarbij van een woeste hengst. Zijn beide benen werden verbrijzeld. De mensen uit het dorp zeiden: “Ouwe, je had gelijk, zo’n geluk was het inderdaad niet dat je paard met die anderen is teruggekomen. Nu is je zoon invalide. Een groter ongeluk kon je haast niet overkomen!” De oude man zuchtte, en zei: “Wanneer houden jullie nou eindelijk eens op met te doen alsof je vandaag al weet hoe het morgen zal zijn? Het enige dat ik weet is dat mij vandaag een ongeluk is overkomen.” Een paar maanden later brak er oorlog uit in het land. Alle gezonde jonge mannen van het dorp moesten in het leger dienen en werden naar het front gestuurd. Geen één keerde levend in het dorp terug. En wat zeiden de mensen als ze de oude man met zijn invalide zoon tegenkwamen…..?